Miejsce wspólnej modlitwy i spotkania zostało wybrane ze względu na projekt rozpoczynający się w nowym roku szkolnym. Według przekazów kronikarza Jana długosza, oraz wiekowej tradycji, kazimierski kościół swoje powstanie zawdzięcza cudownemu ocaleniu Hostii- Chrystusowego Ciała. W oktawę bożego Ciała w 1347 roku, na krakowski, obecnie nieistniejący, kościół napadli rabusie. Działo się to tuż po wieczornym nabożeństwie. Złodzieje wykradli monstrancję. Uznali, iż jej kunszt jej wykonania oraz złoto z jakiego jest zrobiona przyniesie im wielkie bogactwo. Dotarli aż do Kazimierza by sprzedać ją tamtejszym Żydom. Jednak zorientowali się, iż materiał z jakiego pochodzi to zwykła miedź. Aby nie zostać oskarżonym o świętokradztwo wyrzucili ją do głębokiego bagna we wsi Bawół, w pobliżu kościoła świętego Wawrzyńca. Po odkryciu tego rabunku biskup krakowski – Bodzanta zarządził trzydniowy post i procesje wokół kościołów stolicy. Wówczas nad wspomnianym bagnem pojawiły się niebieskie światła. Okazało się, iż to skradziona monstrancja świeci nocą, a odkrywcami tego miejsca były dzieci. Uznano to za cud. Hostię wydobyto, wznowiono procesje po krakowskich kościołach tym razem dla uczczenia hostii. Sam król, zaś, zobowiązał się bagno osuszyć i wznieść w tym miejscu kościół ku czci Bożego Ciała. Tyle Długosz. Historia jednak stwierdza jednoznacznie, iż budowę kościoła rozpoczęto w 1340 roku i trwała ona nieprzerwalnie aż do 1387. Wówczas to, po śmierci głównego fundatora, prac zaniechano, mimo wielu hojnych ofiarodawców. We wspomnianym wcześniej 1387 roku oddano do użytku prezbiterium, które konsekrowano dopiero 2 stycznia 1401 roku. W roku 1405 król Jagiełło powierzył kościół Kanonikom Regularnym Laterańskim. Po Mszy Świętej koncelebrowanej przez naszych katechetów ks. Rafała i ks. Krzysztofa oraz gospodarza miejsca O. Wiktora przybliżono nam to wyjątkowe miejsce. O. Wiktor Ruszlewicz CRL wygłosił dwie konferencje. Pierwsza z nich, połączona ze zwiedzaniem świątyni, uprzytomniła wszystkim uczestnikom niezwykłe bogactwo duchowe i historyczne bazyliki. Druga dotyczyła historii czterech najważniejszych cudów eucharystycznych, ale szczególnie uwrażliwiła na wartość Eucharystii w życiu chrześcijanina. Podsumowaniem nauczania było omówienie ostatniej encykliki Jana Pawła II, który wskazał, że sposobem na wszelkie kryzysy jest powrót do źródła- czyli Eucharystii. Jesteśmy wdzięczni Ojcom Kanonikom Regularnym za otwartość serca i świadectwo wiary.